Paul Terwindt is in zijn werkzame leven altijd met energie in aanraking geweest. Eerst in de keramische industrie, en tijdens de tweede echte energiecrisis, met torenhoge olieprijzen van de jaren zeventig, werkte hij op het ministerie van Economische Zaken, afdeling energie en milieu. Toen in 2014 Aerdenhout in een vrijstaande woning kocht begon hij direct met verduurzaming. Zonnepanelen op het dak, HR++ glas, voorzetramen in de ramen van de begane grond en isolatie van het dak aan de binnenzijde. Vorig jaar las hij in de media over energiecoaches van de Energieke Burger en werd meteen enthousiast.
“Ik dacht, misschien zijn andere inwoners wel geïnteresseerd in mijn verrichtingen,” vertelt hij aan de keukentafel bij een kop thee.
“Uiteraard ben ik de cursus voor energiecoaches gaan volgen die werd aangeboden. Vier dagdelen, over isolatie, ventilatie, de hardware zoals warmtepompen en tot slot subsidies. Erg interessant.”
Hij heeft inmiddels al een aantal adressen ‘onder zijn hoede’ gehad. Soms alleen, soms samen met een buddy. “Het samen optrekken vind ik erg fijn. Want als ik iets heb geleerd is dat alle woningen zo verschillend zijn. Er is niet één kant en klare oplossing die je iemand kunt voorleggen. Mijn ideale aanpak is om eerst bij iemand thuis rond te kijken en goed te luisteren naar de wensen van een bewoner, dan zelf thuis goed na te denken over mogelijke oplossingen en die met een collega-coach te bespreken.“
Verder heeft hij al ervaren dat iedere huizenbezitter zijn eigen persoonlijke motivatie heeft om te verduurzamen. “Oudere mensen bijvoorbeeld willen best wel zaken aanpakken, maar ‘zonder gedoe’. Anderen zoeken vooral betaalbare oplossingen. Allemaal zaken waar je als coach rekening mee moet houden vind ik”.
De ervaringen met de verduurzaming van zijn eigen woning komen Paul Terwindt goed van pas. Zijn woning uit de jaren dertig van de vorige eeuw heeft overal vensters met karakteristiek houten raamwerk erin. Die van isolatieglas voorzien lukt niet tenzij je dat raamwerk weglaat. De oplossing die Paul koos was om na plaatsing van HR++ glas aan de binnen- en buitenzijde, identieke sets raamwerk tegen het nieuwe glas te ‘plakken’. Een truc die optisch prima werkt. Raamwerk behouden en toch isolatieglas (zie foto).
De spouwmuur viel tegen wat dikte betreft, slechts 4 centimeter, en hier en daar vervuild. Na lang zoeken vond hij toch een aannemer die de muur kon vullen met isolatiekorrels en lijm. Onder het zadeldak ontdekte hij tochtgaten, het bleek te gaan om loze ruimten. Ook die liet hij volspuiten met isolatiekorrels.
Meer geluk had hij met zijn kruipruimte. Die was hoog genoeg om eronder te kunnen werken en zo legde hij er zelf plastic folie op de grond en glaswol dekens tegen de vloer van de begane grond aan die precies tussen de balken bleken te passen.
De bovengenoemde investeringen sinds 2014 kostten rond de elfduizend euro. Daar gingen nog 1500 euro subsidie voor spouw en dan vanaf en de btw voor de zonnepanelen. Het gasverbruik daalde in die periode van 1800 m3 naar zo’n 1200 m3 per jaar.
Nu de schil van het huis is ‘ingepakt’, is het Pauls strategie om alleen de woonverdieping beneden te verwarmen. De slaapverdieping boven niet, en de werkkamer op de begane grond alleen wanneer hij daar zit. “Die werkkamer gebruik ik niet vaak. Als het echt nodig is verwarm ik die bij met een elektrisch kacheltje. Veel efficiënter dan de cv radiator 24 uur per dag open te draaien.”
Ook energiecoach worden?
Wie ook interesse heeft energiecoach te worden kan hier meer informatie op vragen of zich aanmelden.